Dr n. med. Piotr Piszko – Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej DIL

Okręgowy Rzecznik Odpowiedzialności Zawodowej DIL

Rok 2020 był rokiem wyczerpującym, pełnym niepokoju, lęków i wyzwań, wywołującym trudne emocje wśród społeczeństwa i przedstawicieli zawodów medycznych. Środowisko medyczne stanęło w obliczu rozprzestrzeniającej się pandemii. W tej niecodziennej i trudnej sytuacji nasze wysiłki dodatkowo musiały być (i nadal są) ukierunkowane na ratowanie zdrowia i życia pacjentów zakażonych koronawirusem SARS-CoV-2, na poszukiwanie skutecznych metod leczenia oraz minimalizowanie ryzyka zakażenia i przenoszenia choroby.

Pandemia miała również wpływ na organizację pracy biura Okręgowego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej Dolnośląskiej Izby Lekarskiej. W początkowym jej okresie podjąłem decyzję o zawieszeniu działalności biura w zakresie czynności przesłuchania, najpierw od 16 marca 2020 r. do 31 marca 2020 r., a następnie od 1 kwietnia 2020 r. do odwołania. Powyższa decyzja była konsekwencją wprowadzonych przez rząd obostrzeń i zmierzała do zminimalizowania ryzyka zakażenia COVID-19 uczestników czynności tj. skarżących, pokrzywdzonych, świadków, obwinionych lekarzy, rzeczników i pracowników biura. Pozostałe zadania Biura OROZ były realizowane zgodnie z przyjętą procedurą tzn. w zakresie przyjmowania skarg, gromadzenia materiału dowodowego w postaci dokumentacji medycznej, opinii biegłych i innych czynności administracyjnych.

W oparciu o regulacje wynikające z uchwalonej przez Sejm 14 maja 2020 r. tarczy antykryzysowej 3.0, w której jednym z założeń było ponowne uruchomienie mocno ograniczonej działalności wymiaru sprawiedliwości, podjąłem decyzję o przywróceniu działalności biura OROZ w pełnym zakresie, przy jednoczesnym wdrożeniu reżimu sanitarnego. Wobec powyższego już w czerwcu odbyły się pierwsze czynności przesłuchania. Pomimo znacznej koncentracji działań ze strony rzeczników, jak i pracowników biura w powyższym zakresie, wiele przesłuchań nie odbyło się. Powodem takiego stanu była (i nadal jest) trwająca epidemia i obawa przed zakażeniem podczas podróży komunikacją publiczną, jak również zachorowania na COVID-19, przebywanie na kwarantannie, konieczność sprawowania opieki nad małoletnimi czy np. niemożność zorganizowania zastępstwa w pracy z powodu absencji lekarzy. Niemniej konsekwentnie zmierzaliśmy do przeprowadzenia czynności, które stanową istotne źródło dowodowe.

Odnosząc się do części statystycznej sprawozdania, analiza repertorium wykazała, że wpływ skarg w roku 2020 był porównywalny z poprzednimi okresami sprawozdawczymi i wynosił 284 (dla przypomnienia w latach poprzednich liczba wpływających skarg była następująca: 2019 r. – 278, 2018 r. – 258, 2017 r. – 318, 2016 r. – 284). Najwięcej skarg dotyczyło braku należytej staranności lekarzy w diagnozowaniu i leczeniu chorych. Spora część formułowanych w skargach zarzutów odnosiła się do nieetycznego zachowania lekarzy wobec chorych, członków ich rodzin, jak również personelu medycznego (lekarzy, pielęgniarek, ratowników medycznych) czy też wobec administracji państwowej i samorządowej. Kolejna grupa skarg dotyczyła poświadczenia nieprawdy w dokumentacji medycznej, w treści wydawanych zaświadczeń o stanie zdrowia bądź wprowadzania w błąd w zakresie posiadanego tytułu specjalisty. W sprawach zakwalifikowanych do kategorii „inne przyczyny” zarzuty dotyczył sytuacji niezwiązanych bezpośrednio z wykonywaniem zawodu, jak również odnosiły się do innego personelu medycznego tj.: pielęgniarek, położnych, ratowników medycznych, rejestratorek medycznych czy też kadry zarządzającej podmiotami leczniczymi niebędącej lekarzami.

Jednocześnie w tym miejscu zasadnym jest nawiązanie do problemów, z jakimi przyszło zmierzyć się nam oraz pacjentom w dobie epidemii, a które wiązały się z koniecznością przeprowadzenia reorganizacji systemu ochrony zdrowia m.in.: w postaci przekształcania szpitali wielospecjalistycznych w jednoimienne, tworzenia oddziałów buforowych czy też rekomendowania teleporad. Jednakże powyższa sytuacja nie miała spektakularnego odzwierciedlenia w napływających skargach, bowiem dopiero pod koniec ubiegłego roku odnotowano pojedyncze skargi odnoszące się do ograniczenia w uzyskaniu świadczeń zdrowotnych wynikających z wyżej wskazanej sytuacji epidemicznej w kraju.

Słowo „dziękuję” jako stały element naszego życia może być niezauważane, jednak ma w sobie moc, która nadaje sens i wiarę naszemu działaniu. Dziękuję zastępcom OROZ DIL za pracę i zaangażowanie na rzecz naszego środowiska, za rozwagę i odwagę w podejmowaniu trudnych decyzji będących wynikiem przeprowadzonych postępowań. Dziękuję pracownikom biura OROZ DIL za sumienność w wypełnianiu obowiązków. Podziękowania za uczynność kieruję również do pracowników kancelarii OSL DIL, bowiem panie z obu komórek dyscyplinarnych spontanicznie i aktywnie zaangażowały się w początkowym okresie pandemii w organizowanie środków ochrony osobistej, wprawdzie prowizorycznych (maseczki bawełniane szyte przez szwalnie, przyłbice wykonywane przez studentów WUM), jednak bardzo potrzebnych.

* dotyczy również spraw niezakończonych w poprzednim okresie sprawozdawczym